اثر حفاظتی ویتامین 3 dبر بهبود افسردگی در مدل تجربی بیماری مالتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: افسردگی از شایع ترین علایم روان شناختی در بیماران مالتیپل اسکلروزیس (ms) می باشد. علّت دقیق میزان بالای افسردگی در این بیماران ناشناخته است و ترکیبی از فاکتورهای نورولوژیکی ازجمله از بین رفتن پوشش عصب وعوامل روانی-اجتماعی دخیل هستند. هیپوکمپ از جمله بخش های مغز است که به بیماری های نورولوژیکی حسّاس بوده و در اختلالات خلقی از جمله افسردگی نقش بسزایی دارد. لذا، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثرات ویتامین 3dبر بهبود افسردگی در مدل تجربی بیماری ms انجام گردید. مواد و روش ها: برای ایجاد دمیلیناسیون، 2 میکرولیتر لیزولسیتین به کمک استرئوتاکس در ناحیه ی هیپوکمپ پشتی موش صحرایی تزریق شد. حیوانات تحت درمان با ویتامین، به مدّت7، 14 و 21 روزμg/kg5 ویتامین 3dرا به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. جهت بررسی افسردگی از آزمون تست شنای اجباری استفاده گردید. یافته ها: تجویز لیزولسیتین به عنوان القا کننده ی بیماری ms سبب دمیلیناسیون و افسردگی گردید. به طوری که زمان بی حرکتی به عنوان شاخص افسردگی در تست شنای اجباری در روزهای 14 و 21 روز پس از ضایعه افزایش معناداری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. مصرف ویتامین 3 dبه مدّت 14 و 21 روز منجر به کاهش معنادار زمان بی حرکتی در مقایسه با گروه دریافت کننده ی لیزولسیتین گردید. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تجویز ویتامین 3dبا دوز μg/kg5 می تواند اختلال افسردگی را در مدل تجربی بیماری  msبهبود بخشد. با این حال، ارزیابی اثرات ویتامین 3dبر روی افسردگی در بیماران مبتلا بهms، نیازمند مطالعات گسترده تری می باشد.